Refinansowanie
Refinansowanie, rodzaj stosunków kredytowych między bankiem biletowym (centralnym) a pozostałymi bankami (banki i ich rodzaje). W gospodarce kapitalistycznej stosunki te obejmują kredyty udzielone przez bank centralny, głównie w formie redyskonta weksli zdyskontowanych uprzednio przez tzw. banki handlowe (depozytowe), oraz pod zastaw papierów wartościowych o stałym oprocentowaniu (w zasadzie obligacji pożyczek państwowych lub weksli skarbowych). R. Jest więc jedną z form upłynniania aktywów bankowych w banku centralnym, a także jedną z form oddziaływania banku centralnego na rozmiary akcji kredytowej pozostałych banków, które w ten sposób zyskują dodatkowe środki do zwiększenia działalności kredytowej. W gospodarce socjalistycznej r. odgrywa mniejszą rolę, ponieważ w większości krajów przeważająca część akcji kredytowej skoncentrowana jest w banku centralnym, a rozmiary działalności kredytowej pozostałych banków ustalane są w -> planie kredytowym. Kredyt refinansowy występuje wówczas, gdy działalność kredytowa banku specjalnego (branżowego) przekracza jego zasoby pieniężne (fundusze własne, lokaty i wkłady), jeśli zaś banki specjalne wyposażone są z budżetu państwa w dostateczne fundusze własne, wówczas nie korzystają one z kredytów refinansowych lub tylko przejściowo; sytuacja taka występuje w systemie bankowym ZSRR, natomiast w Bułgarii, Jugosławii i NRD (a więc w krajach, w których banki centralne w zasadzie nie udzielają bezpośrednio kredytów dla przedsiębiorstw) kredyty refinansowe mają większe znaczenie. W Polsce (po przejęciu w 1970 działalności Banku Inwestycyjnego przez Narodowy Bank Polski) z kredytów refinansowych w NBP korzysta Bank Rolny, który udziela z kolei kredytów refinansowych spółdzielniom oszczędnościowo-pożyczkowym.
