Siła nabywcza pieniądza
Siła nabywcza pieniądza, ilość towarów otrzymywanych w zamian za jednostkę pieniądza. Absolutne rozmiary tej wielkości można by wyrazić tylko podając kolejno ilości wszystkich towarów, które kupuje się za jednostkę pieniądza. W praktyce poprzestaje się na ujmowaniu zmian s.n.p. za pośrednictwem ogólnego poziomu cen, wyrażanych przez ruch ogólnego wskaźnika cen. Ogólny poziom cen odzwierciedla odwrotność poziomu s.n.p. Wzrost ogólnego wskaźnika cen oznacza odpowiedni spadek s.n.p., spadek zaś ogólnego wskaźnika cen — odpowiedni wzrost s.n.p. S.n.p. odzwierciedla jedynie ogólny wskaźnik cen; wskaźniki cząstkowe, jak wskaźnik kosztów utrzymania, cen detalicznych, cen hurtowych, wykazują zmiany siły nabywczej dochodów i kapitałów poszczególnych warstw i klas społeczeństwa. Ze stosunku s.n.p. do poziomu cen wynika, że czynniki określające wysokość cen i ich zmiany wyznaczają jednocześnie s.n.p. i jej zmiany. Czynniki te występują zarówno po stronie towarów (wartość towarów, ich podaż, wolnokonkurencyjna czy monopolistyczna struktura rynku itd.), jak i po stronie pieniądza (wartość pieniądza, pieniężny, czyli efektywny popyt itd.). W marksistowskiej ekonomii politycznej zagadnienia czynników określających wielkość s.n.p. wyczerpuje teoretycznie problematyka wartości i cen. Ekonomia wulgarna nie rozróżnia s.n.p. i jego wartości, używając tych pojąć zamiennie, tak jak nie rozróżnia cen i wartości towarów.
